برای یک بار هم که شده
از ته قلب بگو دوستت دارم
تفنگی که دقیق نشانه نرود می تواند
عمری یک نفر را عذاب دهد

دست هایت را
به گردنم حلقه کن!
من این اسارت شیرین را
دوست دارم

از من کارهای سخت بخواه
مثلا هوس توت فرنگی کن در چله ی زمستان
برایم بهانه ای در قله ی قاف بتراش
یا من را
به جنگ اژدها بفرست
اما هرگز نخواه
که دوستت نداشته باشم

آهسته می‌بوسمت
طوری‌که لب‌هات
فکر کنند خوابِ بوسه دیده‌اند!

مرگ که خواستن ندارد
خودش می‌آید؛
تویی که نمی‌آیی

نقشه  جغرافیا را قبول ندارم
هر جا که تو رفته ای
دورترین نقطه ی دنیاست

آسمـان هـم کـه بـاشی  بـغلت خـواهــم کـرد فکر گستـردگی واژه نباش
هـمه در گـوشه ی تـنهایـی مـن جا دارنـد
پـُر از عـاشـقـانـه ای تـو
دیـگر از خـدا چـه بـخواهـم ؟؟؟

امشب، آغوشت نیست، اما
خیالت را به آغوش میکشم
موهایت را میبویم؛
نوازش صورتت را با گونه هایم به هیچ نمیدهم.
امشب اینگونه است
فردا شب و شبهای دگر را چه کنم

یاد سهراب بخیر
آن سپهری که تا لحظه خاموشی گفت
تو مرا یاد کنی یا نکنی
باورت گر بشود گر نشود
حرفی نیست اما
نفسم میگیرد
در هوایی که نفسهای تو نیست

همه ماهر شده اند  یک نفر هزاران نفر را با هم دوست دارد
اما من
ناشیانه  به یک نفر دل میبندم  هزاران بار

رویا هایی هست که شاید هرگز تعبیر نشوند
اما همیشه شیرین اند
مثل رویــــای بـــــــــــودن تو

من دیوانه نیستم
من فقط در خیالم با خیالت
بی خیال عالمم

روزی میرسد که بـــا لبخنـــد تـــو بیـــدار میشـــوم
ایــن روز هـــر زمــان کـــه میخـــواهـد بــاشـد
فقــطــ بــاشـــــد

خورشید را در آغوش گرفته‌ای
پاهایت را به بوسه‌های دریا سپرده‌ای
مووهایت را به دستِ نسیم
چه خوش‌ غیرتم من

قـدم زدن در پـیاده رو
جـای خـالی ِ تـو را به رُخـــم مـی کـشد
بـرای همـین
همـیشه دوسـت داشـتم
روی جـدول‌هـا راه بـروم

نگاهت را گره بزن
به هر لحظه زندگی من
حس امنیت می گیرم
وقتی تو درگیر منی

می‌خواهم خودم را بزنم
به آن راه
همان راهی که تو
همیشه از آن می‌رفتی
        شاید دوباره همدیگر را دیدیم

آغوشی باش
و مرا به اندازه ی تمام اشتباهاتم بغل کن
بدون آنکه حرفی میانمان رد و بدل شود ،
فقط نگاه باشد و نفس ،
زندگی آنقدرها دوام نمی آورد ،
همین حالا هم دیر است

در صدا کردن نام تو
یک “کجایی” پنهان است
یک “کاش می بودی”
یک “کاش باشی”

بی قرار توام و در دل تنگم گله هاست آه
بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست
مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی
و بین من و تو فاصله هاست

میدونی خوش بخت ترین زوج دنیا کیه
خنده و گریه
به ندرت با هم دیده میشن
اما وقتی با هم دیده میشن
اون بهترین لحظه ی زندگیه